Staw kolanowy to największy i najbardziej skomplikowany staw ludzkiego ciała. Wykorzystujemy go nie tylko do poruszania się, ale również w czasie siadania, wstawania, klękania, skakania. W rezultacie staw ten jest nieustannie poddawany potężnym obciążeniom. Zachodzące w nim ruchy zgięcia i wyprostu są kombinacją toczenia i ślizgu, dodatkowo w stawie kolanowym dochodzi do niewielkich ruchów rotacyjnych. Przez staw ten przechodzi wiele grup mięśniowych. Tworzą go pokryte chrząstką stawową powierzchnie stawowe kości udowej, piszczelowej i rzepki. Na kłykciach kości piszczelowej mieszczą się włókniste łąkotki (przyśrodkowa i boczna) a wewnątrz i w okolicy stawu kolanowego przyczepiają się więzadła, które biernie stabilizują kolano, oraz ścięgna mięśni kończyny dolnej, które stabilizują je czynnie. Z uwagi na złożoną budowę i przenoszone obciążenia staw ten narażony jest na urazy.

Dochodzące z kolan trzaski, wrażenie jego przeskakiwania w trakcie ruchu mogą mieć kilka przyczyn.

Zmiany zwyrodnieniowe (degeneracja chrząstki stawowej zwana również chondromalacją). Jedną z przyczyn trzeszczenia w kolanie są zmiany zwyrodnieniowe, czyli degeneracja chrząstki stawowej, która pokrywa zakończenia kości i pełni funkcję amortyzującą, przenosi obciążenia oraz tłumi wibracje. Ponadto, dzięki ruchowi w stawie, błona maziowa chrząstki wytwarza maź stawową (płyn stawowy), która „naoliwia” i smaruje stawy. Z powodu niedostatecznej ilości ruchu, zmian zwyrodnieniowych, urazu lub przeciążenia kolana zmniejsza się ilość wydzielanej mazi stawowej. W rezultacie ruch w stawie kolanowym staje się mniej płynny i słychać dochodzące z niego chrupanie. Często jest to objaw niebolesny, ale mało komfortowy. Najlepszą metodą profilaktyki jest chodzenie – co najmniej siedem – osiem kilometrów dziennie. Najlepiej (pod warunkiem, że jest to mozliwe) zapewniać ciału regularne, nawet krótkie porcje ruchu w ciągu dnia. Jeśli jest naprawdę źle albo dyskomfort w czasie ruchu jest zbyt silny stosuje się wiskosuplementację, czyli zastrzyki ze stężonego kwasu hialuronowego, który nawilża chrząstkę.

Zjawisko kawitacji – staw kolanowy wypełnia lepki płyn maziowy. W czasie ruchu powierzchnie stawowe przemieszczają się względem siebie wywołując różnicę ciśnienia w przedziałach stawu kolanowego. Okolica stawu o niższym ciśnieniu zasysa płyn maziowy. Zanim dojdzie do jego przemieszczenia, powstaje pęcherzyk wypełniony gazem. Powstaniu pęcherzyka towarzyszy słyszalny dla otoczenia dźwięk trzasku. W objawie tym nie ma nic niepokojącego, zwłaszcza, kiedy występuje po dłuższym bezruchu.

Tor ruchu rzepki – mięśnie odpowiadające za ruch i stabilizację czynną kolona przykryte są powięzią, która otacza je od zewnątrz z jednej strony synchronizując ich pracę, z drugiej odgradzając je od siebie. Zdarza się, że w wyniku urazu, nadmiernej aktywności fizycznej lub zbyt dużych obciążeń przenoszonych przez nieprzygotowany do tego staw, dochodzi do wzmożonego napięcia mięśni i powięzi oraz włóknistych troczków rzepki, które są przedłużeniem głowy bocznej i przyśrodkowej mięśnia czworogłowego i odpowiadają za kontrolę ruchów rzepki. Nadmierne napięcie wymienionych struktur może wpływać na tor ruchu i ustawienie rzepki. Ściągana (najczęściej na zewnątrz w kierunku potężnego pasma biodrowo-piszczelowego) rzepka nie porusza się płynnie w rynience stawu rzepkowo-udowego, co może być odczuwalne dla pacjenta jako chrupanie w kolanie, a nawet bolesny trzask w kolanie. W takiej sytuacji najlepiej zgłosić się do fizjoterapeuty, który oceni napięcie tkanek, ustawienie i tor ruchu rzepki.